فضانوردانی که به مریخ بروند چقدر در «زمان» جلو خواهند رفت؟
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۳۶۶۱۲
اول از همه، بیایید فرض کنیم که همه در یک صفحه هستیم. زمان برای ناظران مختلف، بسته به سرعت نسبی آنها، و نزدیکی آنها به میدانهای گرانشی مجاور، با شدتهای متفاوتی میگذرد.
«اتساع زمان»، تفاوت بین زمان سپری شده در دو شیء (مثل ساعت) است که در موقعیتهای مختلف نسبت به میدان گرانش قرار دارند؛ همانطور که در نظریۀ نسبیت خاص و نسبیت عام توضیح داده شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش فرادید، گرانش یا جاذبه فضازمان را منحنی میکند. نتیجه این است که هر چه گرانش قویتر در نزدیکی شما باشد، و هر چه به جرمی که آن را ایجاد میکند نزدیکتر باشید، زمان کندتر حرکت میکند (از نقطه نظر یک ناظر یا هر کسی که ساعت دوم را داشته باشد. اما از دیدگاه خود شما، زمان در حالت معمول حرکت میکند). اینگونه است که پای شما از سر شما به طور نسبی جوانتر است.
هر چه بیشتر از گرانش زمین دور شوید، مثلاً با کار در بالای یک آسمان خراش، اثر اتساع زمان (در مقایسه با ناظران روی زمین) بارزتر است. البته این یک اثر بزرگ نیست، بلکه فقط با کسری کوچک از نانوثانیه در سال اندازهگیری میشود.
اما برای فضانوردانی که برای مدت طولانی در محیطهایی با گرانش صفر زندگی میکنند، این اثر بارزتر است؛ هرچند که این تاثیر به خاطر سرعتی که سفینههای حامل فضانوردان در سفرهایشان دارند، تقریبا خنثی میشود.
کالین استورات محقق فضا میگوید: «از آنجایی که فضانوردان و ماهوارههایی که به دور زمین میچرخند کمی دورتر از مرکز سیاره هستند (در مقایسه با افراد روی زمین)، آنها در واقع اتساع زمان بیشتری را تجربه میکنند.
با این حال، این اثر بسیار کوچک است زیرا سرعت بالای آنها این تاثیر را خنثی میکند و بنابراین فضانوردان واقعاً مقدار خیلی کمی به سمت آینده خود سفر میکنند».
فضانورد سرگئی کریکالف - که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به مدت 311 روز در فضا سرگردان شد و در مجموع 803 روز و 9 ساعت و 39 دقیقه حضور در فضا را به ثبت رساند، طبق گزارش Universe Today، به مقدار 0.02 ثانیه به آینده سفر کرد.
با رفتن به مریخ در یک سفر رفت و برگشت 21 ماهه، فضانوردان مقدار کمی اتساع زمانی را تجربه خواهند کرد. از دیدگاه آنها، زمان به طور عادی میگذرد - در حالی که در مقایسه با ناظران زمین، احتمالاً چند نانوثانیه اختلاف وجود خواهد داشت.
اگرچه سرعت حرکت آنها بیشتر از هر انسانی در تاریخ خواهد بود، در مقایسه با سرعت نور (جایی که اثرات اتساع زمان کاملا مشخص میشود) بسیار اندک است.
اگر قرار باشد فضانوردان برای مدت زمان طولانی در مریخ بمانند، آنگاه اثر اتساع زمان گرانشی در محدودۀ قابل توجهی قرار میگیرد. برای مثال انسانی که دقیقاً 80 سال روی مریخ زندگی کند، حدود 12 ثانیه زودتر از زمانی که دقیقاً 80 سال روی زمین زندگی میکرد، میمیرد.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: فضانورد مریخ زمان اتساع زمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۳۶۶۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگیهای کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسیهای صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگیها را مانند گروهی عنکبوت نشان میدهد که در منطقهای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارشهای مداوم شکوفا شدن گلها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوتها هستیم.
این ویژگیهای کوچک و تاریک از میان شکافهای سطح مریخ جوانه میزنند. دانشمندان میگویند، این پدیده زمانی ظاهر میشود که نور خورشید بهاری بر لایههای دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کردهاند، میتابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دیاکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل میشود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمیآید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا میبرد و در نهایت گرد و غبار را وادار میکند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فورانکرده از یک آبفشان، از لایههای بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترکخورده و عنکبوتمانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد میکند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته میشود، شبکهای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگیها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش میگذارد و بخشی از یک ویژگی دایرهای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیهای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپههای شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارساکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/